Delaney Joseph Kroniki Wardstone 06 Starcie DemonĂłw

Odnośniki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Co to było? - spytałem. - %7ływiołak ognia?
- Owszem, chłopcze, tak właśnie przypuszczam. Całe życie spędziłem w mokrym
Hrabstwie, więc ni�gdy żadnego nie widziałem. Z tego, co czytałem, wno�szę, iż stwory te
mogą być bardzo niebezpieczne. Choć z powodu wody, która spadła na Ordę - i dostała się do
środka - minie trochę czasu, nim w pełni się prze�budzą. Kolejny powód, dla którego
winniśmy działać jak najszybciej. Gdzie Seilenos, on świetnie zna się na podobnych
rzeczach...
- Nie żyje - wyjaśniłem, ze smutkiem kręcąc głową. - Mimo ostrzeżeń mamy zjadł
strawę i wypił wino przy stole. Zagryzła go jedna z demonie.
- Aakomstwo zabiło biedaka - stwierdził poważnie stracharz. - Metody stosowane w
Hrabstwie sprawdza�ją się w starciach z mrokiem najlepiej. Wielka szkoda. Bardzo
przydałaby nam się jego wiedza.
Korytarz unosił się dalej jeszcze bardziej stromo. W pewnej chwili ponownie natknęliśmy się
na kamien�ny mur przegradzający drogę, z przejściem po lewej.
W następnej komnacie ujrzeliśmy kolejne kamienne łoża z demonami. Te tutaj zabito w ten
sam sposób co poprzednie, komnata spływała krwią. Kiedy jednak zaczęliśmy przeciskać się
między trupami, Alice sap�nęła ze zgrozy.
Tym razem wiedzmom nie poszło tak łatwo. Jedna z nich także zginęła. Niewiele z niej
zostało, jedynie nogi poniżej kolan oraz szpiczaste trzewiki. Reszta jej ciała zamieniła się w
czarny, wciąż dymiący popiół. W powietrzu wisiał smród palonego mięsa.
- Kto to zrobił? - spytałem. - Ta lśniąca kula, którą napotkaliśmy?
- Albo coś do niej podobnego, chłopcze. Z pewnością to dzieło jakiegoś żywiołaka
ognia. Miejmy nadzieję, że już stąd odszedł. Ord budzi się do życia szybciej, niż sądziliśmy. -
Nagle oczy stracharza rozszerzyły się gwałtownie.
W powietrzu, pięć kroków przed nami, pojawiła się ognista kula. Wyglądała znacznie
grozniej niż przejrzy�sta bańka, którą napotkaliśmy wcześniej. Ta była ma�towa, rozmiarami
dorównywała ludzkiej głowie. Oto�czona płomieniami, pulsowała rytmicznie, na zmianę
kurcząc się i rozszerzając. Poszybowała ku nam, ro�snąc błyskawicznie.
246
247
Stracharz uderzył w nią laską. Cofnęła się odrobinę, po czym znów zaczęła się zbliżać.
Ponownie dzgnął, chybiając o mały cal. Kula z niewiarygodną prędkością pomknęła naprzód
nad naszymi głowami. W deszczu pomarańczowych iskier roztrzaskała się o mur.
Maszerując szybko, stracharz wyprowadził nas z kom�naty. Obejrzawszy się za siebie,
odkryłem, że ognista kula uformowała się na nowo tuż pod ścianą i znów zaczyna ku nam
płynąć. Za drzwiami kamienne stop�nie wiodły stromo w górę, wdrapywaliśmy się po nich,
ile sił w nogach. Znów obejrzałem się niespokojnie, lecz żywiołak najwyrazniej nas nie
ścigał. Zastanawiałem się, czy w jakiś sposób jest uwięziony w komnacie. Mo�że miał za
zadanie jej strzec?
Schody skręcały, tworząc spiralę. Czyżbyśmy zna�lezli się już wewnątrz jednej z iglic? W
żaden sposób nie mogłem tego stwierdzić, bo w ścianach nie było okien. Ogarniał mnie coraz
większy niepokój. Nawet jeśli uda nam się zniszczyć samą Ordynę, po drodze roiło się od
żywiołaków, zresztą kto wie, jakich jesz�cze innych stworzeń. Będziemy musieli wrócić tymi
samymi schodami, a do tej pory wszystko, co czai się wśród cieni, zapewne zdąży się ocknąć
i odzyska siły- Jak więc zdołamy uciec?
W chwilę pózniej natrafiliśmy na kolejne niebez�pieczeństwo. Przed nami na schodach leżała
martwa wiedzma z klanu Moudheelów. Rozpoznałem ją po bo�sych stopach i obszarpanej
sukience. W miejscu głowy oraz ramion zwijał się lśniący pomarańczowy żywio- łak ognia w
kształcie rozgwiazdy. Powoli pełzł w dół, pochłaniając resztę ciała. Był to jeden z asterich,
przed którymi ostrzegał mnie stracharz.
- Wygląda na to, że spadł jej na głowę, gdy przecho�dziła dołem - zauważył mistrz. -
Nielekka to śmierć. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

angamoss.xlx.pl