294. McAllister Anne Noce w Seattle

Odnośniki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Neely spojrzała na Vangie i uznała, że jest przepiękną panną młodą. Już z natury
była śliczną dziewczyną, lecz dziś, z pięknymi włosami upiętymi w wyrafinowany kok,
w długiej, białej sukni, która była prosta, lecz wysmakowana, oraz z roziskrzonymi
oczami wyglądała wprost przepięknie. Jak bajecznie szczęśliwa panna młoda, którą w
istocie była.
Dzisiaj rano Neely była z niej bardzo dumna. Kiedy szykowały się do ślubu wszedł
Sebastian. Pomimo tego, że jej matka i siostry próbowały właśnie odpowiednio umoco-
wać tren, Vangie nagle zerwała się z miejsca i rzuciła bratu w ramiona.
- Dziękuję - powiedziała. - Dziękuję za to, że próbowałeś... porozmawiać z tatą. -
Zrobiła krok do tylu, trzymając jego dłonie w swoich i uśmiechając się lekko. - Dziękuję
za wszystko. Jesteś najlepszy!
Istotnie był najlepszy, pomyślała Neely. Kochała go za uśmiech, którym odpowie-
dział na słowa Vangie.
- Jestem po to, by ci pomagać - odparł.
Wszyscy wiedzieli, że to prawda. Mimo że nie udało mu się wytrzasnąć ojca, to i
tak robił dla wszystkich członków rodziny wszystko, co w jego mocy.
Zawsze znalazł chwilę, by każdego wysłuchać, by dać radę, wesprzeć. Pomagał
zażegnywać wszelkie kryzysy w przygotowaniach do ślubu. Dopilnowywał miliona in-
nych małych spraw. Dziś rano, to właśnie Sebastian zawiązał wszystkim swym braciom
krawaty.
Neely siedziała teraz wraz z gośćmi w rzędach białych krzeseł ustawionych na
trawniku z widokiem na cieśninę. Czekała na kolejne zadanie Sebastiana, to najważniej-
sze - poprowadzenie siostry do ołtarza.
R
L
T
Neely miała nadzieję, że robiąc to Sebastian będzie się uśmiechał. Miał naprawdę
piękny uśmiech. Nie często pokazywał go światu, ani nawet jej. Jednak każdego ranka
uśmiechał się, kiedy budziła się w jego ramionach.
Miała nadzieję, że któregoś dnia ten sam niesamowity uśmiech ujrzy na jego twa-
rzy z daleka, kiedy będzie się zbliżać do ołtarza... w dniu ich własnego ślubu.
Zbyt wcześnie, by o tym myśleć, zganiła się Neely.
Kwartet smyczkowy zaczął grać. Wszyscy wstali i odwrócili się, by podążać wzro-
kiem za panną młodą, która miała przejść prosto do przystojnego i zżeranego przez ner-
wy Garretta, który czekał ze swoim drużbą i księdzem.
Najpierw wyszła mała Sarah z poważną miną, potem Jenna i trojaczki Ariadna,
Alexa oraz Anastasia.
Neely nadal nie wiedziała, która jest która, lecz każda wyglądała równie pięknie.
Wszyscy odwrócili głowy, wypatrując panny młodej. Z wyjątkiem Neely, która
bardziej oczekiwała widoku Sebastiana.
W jakim była więc szoku, gdy zamiast niego ujrzała starszą, grubszą wersję Seba-
stiana, która prowadziła Vangie do ołtarza.
Panna młoda promieniowała szczęściem, stawiając ostrożnie kroki i rozglądając się
po twarzach zebranych. Towarzyszący jej mężczyzna spoglądał na nią czule.
Neely doskonale wiedziała kim on jest. To Philip Savas, ojciec Sebastiana i Van-
gie. Ojciec, którego brakowało w ich codziennym życiu.
Gdzie jest Sebastian? - pytała w myślach Neely. I nagle odpowiedz nasunęła się
sama: jest na swoim miejscu.
Sebastian przecież zawsze powtarzał: Vangie chce mieć normalny ślub. Normalną
rodzinę. To jej marzenie".
Philip przekazał córkę Garrettowi, po czym stanął przy rządku swoich byłych żon.
Neely nadal wypatrywała Sebastiana. Wreszcie go ujrzała. Stał gdzieś z tyłu, niemal na
baczność. Neely była poirytowana tym, że ojciec, który wyskoczył nagle jak Filip z ko-
nopi, odebrał Sebastianowi tę uroczystą chwilę.
Ceremonia była krótka.
R
L
T
Kiedy się skończyła, Neely znowu obejrzała się do tyłu, lecz po Sebastianie nie
było już śladu. Wszyscy składali gratulacje parze młodej. Wszyscy z wyjątkiem brata
Vangie. Wreszcie dostrzegła go gdzieś z boku, w tłumie. Stał z parą jakichś ludzi. Miał
ręce w kieszeniach i wyglądał zupełnie normalnie. Neely przedarła się do niego.
Uśmiechnął się na jej widok. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

angamoss.xlx.pl