Goethe Johann Wolfgang von Cierpienia mĹodego Wertera

Odnośniki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

by nie pomoc zacnych ludzi, musiałby iść o żebraczym kiju, a w dodatku rozchorował się po
drodze na febrę. - Nie mogłem wyrzec słowa, dałem jakąś drobną kwotę chłopcu, biedna
kobieta poprosiła, bym przyjął od niej kilka jabłek, uczyniłem to i oddaliłem się, unosząc
smutne wspomnienia.
21 sierpnia
Jakbym obrócił kartkę, wszystko od razu zmieniło się we mnie. Czasem świta upojny
błysk dawnego życia.... ale na moment jeno! Marzę i napływa myśl, której się obronić nie
mogę: - A gdyby tak Albert umarł? Wówczas ja... tak... wówczas ona... Snuję dalej urojenia,
daję się im unosić, idę aż nad sam brzeg przepaści i na jej widok cofam się przerażony.
Wychodzę bramą i stąpam drogą, przebytą po raz pierwszy w dniu, kiedy jechałem po Lo-
tę, by ją zabrać na bal. Jakże się wszystko zmieniło! Minęło..., wszystko minęło! Ni śladu
tego dnia, ni drgnienia onych uczuć dawniejszych. Jako duch wracam w spalony, zburzony
zamek, który wybudował w kwiecie wieku swego potężny książę, wyposażył wspaniale we
wszystko i w pełni nadziei pozostawił ukochanemu synowi.
3 września
Nie pojmuję doprawdy, jak ją może, jak śmie kochać inny, gdy ja ją kocham tak wyłącz-
nie, tak bardzo, tak gorąco, kiedy niczego ponad nią nie znam, nie widzę i nie posiadam!
4 września
42
Tak jest zaiste. Przyrodę ogarnia jesień i jesienne robi się we mnie i wokół mnie. Liście
moje żółknieją, a liście drzew zaczynają opadać. Wszakże pamiętasz, co ci pisałem o owym
parobczaku, którego spotkałem tu zaraz po przybyciu. Spytałem o niego po powrocie do
Wahlheimu i dowiedziałem się, że wygnano go ze służby i że nikt się o niego nie troszczy.
Spotkałem go wczoraj w drodze do wsi sąsiedniej, zaczepiłem, a on opowiedział mi swe
dzieje. Wzruszyły mnie bardzo, czemu dziwić się nie będziesz, gdy ci je powtórzę. Chociaż
nie wiem, czemu to czynię, czemu nie zachowuję dla siebie wszystkiego, co mnie smuci i
gnębi? Czemuż mam cię martwić, czemu dawać sposobność żałowania mnie i łajania? Zdaje
się, że takie jest już moje przeznaczenie.
Był smutny, cichy, onieśmielony i na pytania odpowiadał zrazu jakoś niechętnie. Ale po-
tem, jakby mnie i siebie na nowo rozpoznał, wyznał mi swe przewinienie i zwierzył się z nie-
szczęścia. Szkoda, drogi mój, że nie mogę ci powtórzyć dokładnie każdego jego słowa! Wy-
znał, a w opowiadaniu jego brzmiała radość i upojenie wspomnieniem, wyznał mi, że z bie-
giem czasu wzrosła namiętność jego dla gospodyni, u której służył, do tego stopnia, że nie
wiedział, co czyni, nie wiedział... jak się wyraził... gdzie ma głowę. Przestał jeść, pić i spać,
ściskało go w gardle, robił, czego należało zaniechać, zapominał zleceń, wydawało mu się, że
go opętało złe, aż pewnego dnia, wiedząc, że poszła do komory pod dachem, udał się tam za
nią, a raczej coś go zaciągnęło, a gdy nie chciała słuchać próśb, rzucił się na nią, chcąc po-
siąść siłą. Nie wiedział zgoła, co czyni i przysięgał na wszystko, że miał najpoważniejsze
zamiary. Nie pragnął niczego bardziej, jak ożenić się z nią i spędzić całe życie przy jej boku.
Mówił długo, potem zaczął się jąkać, jakby miał jeszcze coś nadmienić, nie śmiejąc jeno za-
cząć. Na koniec wyznał nieśmiało, że przypuszczała go do różnych poufałości i zezwalała na
daleko posunięte pieszczoty. Mówił z przerwami, niezręcznie i wplatał gorące zaręczenia, że
nie zamierza jej obmawiać, że ją kocha i ceni, jak zawsze, i że mówi to jeno dlatego, bym się
przekonał, że miał podstawę do nadziei i nie jest człowiekiem zuchwałym i bezrozumnym.
Tutaj, drogi mój, zacząć muszę ponownie dawną piosnkę moją, której nucić, zda się, nie prze-
stanę nigdy. O, gdybym ci mógł dać wyobrażenie o tym, stojącym przede mną biedaku, któ-
rego mam dotąd przed oczyma! Szkoda, że nie mogę ci dać wyobrażenia, jak bardzo zajmuje
mnie los jego, jak interesować mnie... musi! Ale dość tego! Znasz moją dolę i mnie znasz
dobrze, przeto wiesz, co mnie pociąga do nieszczęśliwych w ogóle, a do tego, w szczególno-
ści.
Odczytując ten list spostrzegam, że zapomniałem podać zakończenia historii, którego
zresztą łatwo się domyślić. Obroniła się przed nim, a w dodatku nadszedł jej brat, który go z
dawna nienawidził i chciał wydalić z domu, gdyż bał się, by przez powtórne małżeństwo sio- [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

angamoss.xlx.pl