Nora Roberts Tajemnicza gwiazda

Odnośniki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Grace. - Ekscelencjo, pozwalam sobie przedstawić panu Grace
Fontaine, moją bliską przyjaciółkę. Grace, poznaj ambasadora
DeVane'a. Ale, moja droga, z góry cię uprzedzam, bądz ostroż�
na. To wielki uwodziciel.
- Jestem zaszczycony. - Gregor DeVane podniósł do ust dłoń
Grace. Wargi miał ciepłe i miękkie. I pełen zachwytu wzrok.
- Jest pan ambasadorem? - Bez skrępowania podjęła rozmo�
wę. - Byłam przekonana, że ambasadorowie są sztywni i starzy.
Do dzisiaj - dodała kokieteryjnie.
- Przepraszam, Gregor - wtrąciła pani domu. - Zostawiam
cię z Grace. Muszę powitać spóznionych gości.
- Z pewnością jestem w dobrych rękach. I takich pięk�
nych... - Gregor DeVane niechętnie puścił dłoń Grace. - Czy
może jest pani krewną Nilesa Fontaine'a?
114 TAJEMNICZA GWIAZDA
- To mój stryj.
- Ach, tak. Kilka lat temu miałem przyjemność poznać go na
Capri. To uroczy człowiek. Mamy wspólne kolekcjonerskie upo�
dobania. Numizmatykę.
- Tak, stryj Niles ma duży zbiór monet. To jego prawdziwa
pasja. - Grace odgarnęła włosy. Opadały teraz na jej obnażony
kark. - A skąd pan pochodzi, ambasadorze?
- Proszę mówić mi po imieniu. Gregor. Czy mogę nazywać
panią Grace?
- Oczywiście. - Obdarzyła swego rozmówcę uśmiechem.
- Wątpię, czy kiedykolwiek słyszałaś o moim niewielkim
państewku. Na mapie stanowimy ledwie widoczną plamkę na
morzu. Jesteśmy znani tylko z oliwy i wina.
- Chodzi o Terresę?
- Tak. Pochlebia mi, że tak piękna dama zna nazwę państwa,
które reprezentuję.
- To malownicza wyspa. Byłam tam dwa lata temu. Niestety,
krótko. Wygląda jak piękny klejnot pośrodku morza. Ze stro�
mym urwiskiem z zachodu, bogatą zielenią winnic od strony
wschodniej i wspaniałymi, piaszczystymi plażami.
Gregor De Vane uśmiechnął się do Grace. Ponownie ujął jej
rękę. Ta kobieta bardzo mu się podobała. Zapragnął ją posiąść.
I zatrzymać dla siebie.
- Obiecaj, proszę, że ponownie odwiedzisz Terresę. W zachod�
niej części wyspy mam małą willę. Z widokiem zapierającym dech.
Wartym twojej osoby.
- Z przyjemnością tam pojadę. Wyobrażam sobie, jak bar�
dzo musisz męczyć się latem w dusznym Waszyngtonie, za�
miast rozkoszować widokami na Terresie i powiewami morskiej
bryzy.
- Wcale się nie męczę. Przynajmniej w tej chwili. - Znów
dotknął ręki Grace. - Coraz bardziej zachwyca mnie twoje towa-
TAJEMNICZA GWIAZDA 115
rzystwo - dodał z galanterią. - Czy zechcesz poświęcić mi jakiś
wieczór? Lubisz operę?
- Bardzo.
- Wobec tego pozwól, abym ci towarzyszył. Może... - Gre�
gor DeVane zamilkł nagle. Na widok podchodzącego Setha
Buchanana przez jego gładką twarz przemknął cień niepokoju.
- Ekscelencjo - odezwała się Grace - proszę pozwolić mi
przedstawić sobie porucznika Setha Buchanana.
- A więc jest pan wojskowym - skomentował Gregor DeVane,
wyciągając rękę.
- Policjantem.
Od pierwszego wejrzenia ten śliski człowiek nie spodobał się
Sethowi. Gdy zobaczył DeVane'a obok Grace, miał ochotę wy�
ciągnąć broń. Sięgnąć jednak nie po pistolet, lecz niżej. Tam,
gdzie mężczyzna nosiłby szpadę.
- Policjantem? - Na twarzy ambasadora odmalował się wy�
raz zaskoczenia. Udawanego, gdyż DeVane świetnie wiedział,
kogo ma przed sobą. Dysponował pełnym dossier Buchanana. -
To fascynujące. Mam nadzieję, że wybaczy mi pan oświadcze�
nie, iż nigdy nie chciałbym mieć potrzeby korzystania z pań�
skich usług. - Zręcznym ruchem DeVane zdjął kieliszek z tacy
przechodzącego obok kelnera, wręczył go Sethowi, a potem
wziął drugi dla siebie. - Może jednak powinniśmy wznieść
toast. - Uniósł w górę kieliszek i spojrzał na Setha. - Wypijmy
za zbrodnię. Bez niej byłby pan bezużyteczny.
Seth wytrzymał spojrzenie DeVane'a. Zaskoczyło go wy�
zwanie czające się w jasnych, niebieskich oczach. Nie podjął
toastu.
- Wolę wypić za sprawiedliwość - oświadczył oschłym tonem.
- Rozumiem. A więc za oba przeciwieństwa i stałą potrzebę
zachowywania równowagi między nimi. - Gregor DeVane opróżnił
kieliszek. Zaraz potem skłonił się lekko. - Proszę wybaczyć, poru-
116 TAJEMNICZA GWIAZDA
czniku, że pana pożegnam. Muszę jeszcze złożyć uszanowanie
pani domu. - Zwrócił się do Grace: - Było mi miło cię poznać.
- Pocałował ją w rękę. - Dziękuję za rozmowę. Była sympaty�
cznym urozmaiceniem obowiązków.
- Mnie też było miło.
- Mam nadzieję, że się zobaczymy. - Gregor De Vane zajrzał
Grace głęboko w oczy i dodał wymownie: - Wkrótce.
Zrobiło jej się nieswojo. W spojrzeniu ambasadora kryło się
coś złowieszczego. Czuła, jak wzrokiem bierze ją w posiadanie.
- Co za szarmancki człowiek - powiedziała cicho.
Setha ogarnęła jeszcze większa niechęć do śliskiego faceta,
lepiącego się do Grace. Był na nią zły. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

angamoss.xlx.pl