Sarn Amelie Thorgal Dziecko z gwiazd

Odnośniki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Na jego grubym brzuchu wisiał wielki złoty medalion. Zwołał
zgromadzenie całego klanu. Mężczyzn, kobiet i dzieci.
W końcu morze zwróciło też ciało Leifa. Wyrzuciło je na brzeg w tym
samym miejscu co wszystkie inne i było ono częściowo zjedzone
przez ryby. Mimo wszystko Thorgal odział okaleczone ciało w piękną
tunikę uszytą i wyhaftowaną przez Yvir. Sam zbudował stos, nie
chcąc przyjąć niczyjej pomocy. Zresztą tylko Astrid mu ją
zaproponowała. Chłopiec musiał jednak zaakceptować fakt, że
mężczyzni ułożyli ciało jego ojca na stosie z gałęzi, ale to on włożył
mu w ręce miecz. Stos podpalono, a Thorgal stał przy nim do samego
końca. Aż do chwili, gdy Leif zmienił się w kupkę popiołu. Wiele
kobiet i mężczyzn z klanu przyszło oddać hołd swojemu wodzowi, ale
czuli się skrępowani i szybko odchodzili. Nie uszło niczyjej uwagi, ze
Gandalf przejął dowództwo, i nie było wątpliwości, że nie ma
szacunku dla tych, którym zawsze zazdrościł i którymi gardził. A
teraz lepiej nie wywoływać gniewu Gandalfa.
- Nasz klan nie może nie mieć wodza - ciągnął Gandalf. -Musimy
wybrać nowego. W tym celu poprosiłem Gunnara, naszego kapłana
czarownika, żeby zapytał o radę bogów.
Gandalf dał znak staremu chudemu człowiekowi, który stał u stóp
podium, żeby podszedł do niego. Kapłan stanął obok Gandalfa
Szalonego, a różnica w posturze obu mężczyzn, z których jeden był
duży i gruby, a drugi mały i wątły, mogła być powodem do śmiechu.
Gunnar trzymał w ręce mały płócienny woreczek i kiedy nim
potrząsnął, rozległo się grzechotanie.
Runy, pomyślał Thorgal.
Gunnar ukląkł i uniósł ręce. Zaczął szeptać coś bezdzwięcznie, a po
chwili jego głos stał się słyszalny.
- O potężny Odynie, panie wiatru północnego, chcę poznać sekret run
i ich mądrość. W tym celu nadstawiam uważnie uszu na głos twoich
kruków, który dociera do mnie wraz z szumem wiatru. Niech się
wreszcie odkryje przede mną tajemnica twych run!
Na te słowa kapłan czarownik wysypał zawartość woreczka. Kawałki
wyszczerbionych kości z wyrytymi na nich znakami rozsypały się po
podłodze z desek.
- Na kościach twoich wikingów zwróconych nam przez morze
wyryłem magiczne runy i za ich pomocą objawisz nam imię naszego
nowego wodza - podjął Gunnar.
Thorgala przeszedł dreszcz. Rzeczywiście, widział, jak Gunnar
grzebie w popiołach pozostałych po stosie, i zastanawiał się, po co to
robi. Teraz zrozumiał: kapłan czarownik wybierał z popiołów resztki
kości.
Gunnar, zamknąwszy oczy, pochylił się nad runami, trzymając nad
nimi dłonie.
- Oto moje pytanie do ciebie, Odynie: czy Gandalf, którego odwaga,
odniesione zwycięstwa i męstwo w walce są powszechnie znane, jest
wodzem, który może godnie zastąpić Leifa Roztropnego?
Wśród zgromadzonych zapadła cisza. Czarownik otworzył oczy i
podniósł z ziemi jedną z run.
- Fehu! - ogłosił. - Runa bogactwa i powodzenia. Oto, co czeka nasz
klan, jeśli wybierze na wodza Gandalfa. - Po chwili podniósł kolejną
kość. -Eihwaz! Runa siły i równowagi. - Potem wyciągał jedną po
drugiej jeszcze trzy runy. - Othalaz, runa obfitości, Tiwaz, runa
sprawiedliwości, Sigel, runa honoru.
Przy każdym słowie Gunnara Gandalf coraz bardziej wypinał pierś,
nadymając przy tym brzuszysko. Thorgal starał się ukryć pogardę
malującą się na jego twarzy. W ciągu paru miesięcy jego świat
całkowicie się zmienił. Jego rodzice byli ludzmi sprawiedliwymi,
potępiali kłamstwo i krętactwo. Yvir zapamiętał jako kobietę
pracowitą, która jeśli tylko mogła, pomagała tym, którzy tego
potrzebowali. Była życzliwa ludziom, a przy tym pełna godności. Leif
dał się poznać jako dobry ojciec oraz prawy i uczciwy wódz, który
zawsze każdego wysłuchał. Umiał też rozstrzygać spory, za co
powszechnie go szanowano. Gandalf zamierzał sięgnąć po władzę
podstępem, posługując się oszustwem i zastraszeniem. Był
człowiekiem brutalnym, który potrafił uderzyć nawet kobietę lub
dziecko. Wykorzystywał władzę dla własnych korzyści, a ci, którzy
ośmielali mu się przeciwstawić, prędzej czy pózniej mogli się
spodziewać kary, a nawet wygnania. Jaki los szykuje Gandalf
Thorgalowi? Przecież chłopiec mu zagraża. Jest synem Leifa, a
ponieważ nie ma jeszcze ośmiu lat, może zażądać, żeby wybrana
przez niego osoba zadbała o jego sprawy. A gdy skończy piętnaście
lat, będzie mógł żądać od althingu - wielkiej rady gromadzącej
dwanaście największych klanów wikingów północy - wypowiedzenia
posłuszeństwa Gandalfowi i pozbawienia go władzy.
Thorgal spojrzał na Jor�nda, który stał nieopodal z nieprzeniknionym [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

angamoss.xlx.pl