Odnośniki
- Index
- Cook Robin ROK INTERNY
- Zajdel_Janusz_A_ _Prawo_do_powrotu
- Charlesdaly 1874 Sharps
- Robert Louis Stevenson wyspa skarbow
- Kushner, Ellen Los Mejores Relatos de Fantasia II
- Christie Agatha Kot wśÂ›ród gośÂ‚ć™bi
- Anatole France w cieniu wiazow
- Macomber Debbie Dobrana para
- BS Students' Handbook (Colour)
- Quinnell A.J. Reporter
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- conblanca.keep.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
narodowej, ochrony tajemnicy zawodowej i zródeł informacji oraz przestrzeganiu norm
etycznych i prawnych przy pozyskiwaniu informacji [art. 5-22 DKO].
W dziale trzecim, poświęconym relacji z pracodawcą, DKO mówi o świadomym
godzeniu się dziennikarzy na realizację polityki redakcyjnej gazety, pisma czy stacji, w której
podejmuje on pracę przy jednoczesnym zachowaniu prawa do własnych poglądów oraz
odmowy wykonania zadań niezgodnych z jego przekonaniami, normami etycznym i prawem.
79
Kolejny punkt (25) odnosi siÄ™ do postawy dziennikarzy wobec reklamy. Stanowi
on, iż uprawianie kryptoreklamy jest niezgodne z etyką dziennikarską [art. 23-24 DKO].
Wzajemnym relacjom w środowisku dziennikarskim poświęcony jest dział czwarty
omawianego kodeksu. Zalecenia w nim zebrane mówią o obowiązku dziennikarza względem
dbałości o godność i solidarność zawodową. W art. 26 DKO zwrócono uwagę na plagiat, jako
szczególną formę naruszenia norm etycznych. Zabronione jest również działanie na szkodę
kolegów [art. 25-27 DKO].
Ostatnia, piąta, część Dziennikarskiego Kodeksu Obyczajowego [art. 28-30] m.in. zawiera
zobowiązanie wszystkich dziennikarzy polskich do przestrzegania Karty Etycznej Mediów
oraz postanowień DKO. Naruszenie przez dziennikarza postanowień wymienionych
dokumentów wiąże się z jego odpowiedzialnością przed sądem dziennikarskim
lub związkowym. Artykuł 29 DKO stanowi, iż za nieprzestrzeganie kodeksu odpowiada
rzeczywisty sprawca. Kolejny paragraf wskazuje Rade Etyki Mediów jako organ
orzekajÄ…cy o naruszeniu DKO, oraz konsekwencje jakie z takim faktem sÄ… zwiÄ…zane
[Konferencja Mediów Polskich [Dok. elektr.](2002). Dziennikarski Kodeks Obyczajowy.
www.pap.com.pl/kodeks/kodeks.doc [odczyt: 2004.04.29].
Omówiony Dziennikarski Kodeks Obyczajowy jest jednym z przykładów dokumentów tego
rodzaju.
Kodeksy dziennikarskie i netykiety są sobie pokrewne ze względu na szeroko rozumianą
informację. Informacja bowiem leży u podstaw dziennikarstwa i Internetu. Jest, jednocześnie
celem i narzędziem pracy dziennikarza oraz zródłem funkcjonowania Internetu. W obydwu
przypadkach odgrywa ona kluczowÄ… rolÄ™.
Porównanie ze sobą dwóch dokumentów jakimi są: etyka internetowa oraz kodeks
dziennikarski prowadzi do dostrzeżenia pewnych podobieństw oraz różnic jakie między nimi
występują.
80
Przykładem podobieństwa jest stanowisko, jakie obydwa dokumenty zajmują odnośnie
do poszanowania dóbr osobistych. DKO zawiera wyrazny zakaz praktyk będących
naruszeniem tych dóbr. W przypadku netykiety zalecenia mówiące o poszanowaniu dóbr
osobistych nie są bezpośrednie, jednak z lektury poszczególnych jej wskazań można
wyciągnąć taki wniosek temat ten jest szerzej omówiony w poprzednim rozdziale.
Podobnie sytuacja ma się względem przestrzegania przepisów prawa autorskiego.
Kodeksy dziennikarskie kładą duży nacisk na przestrzeganie praw autorskich wszelkiego
rodzaju dzieł. Prawdopodobnie związane jest to ze specyficznymi okolicznościami,
dziennikarze bowiem sami są autorami, tworzą utwory, które podlegają ochronie ustawy
prawnoautorskiej. Możliwym jest więc, iż sytuacja tak wynika nie tylko ze zrozumienia
zagadnienia ochrony praw autorskich, ale również z dbałości o własne interesy. Należy
w tym miejscu zauważyć, iż plagiat jest zjawiskiem szczególnie napiętnowanym
w środowisku dziennikarskim.
Kolejną cechą zbliżającą do siebie kodeks dziennikarski oraz netykietę jest ich etyczny
charakter. Obydwa wymienione dokumenty stanowią rodzaj drogowskazów dla nowicjuszy
oraz praktyków z danego środowiska. Ich zadaniem jest wskazywanie zachowań dobrych,
poprawnych, tolerowanych, oraz tych, które są naganne i prowadzą do ostracyzmu.
W przypadku DKO związek zaleceń w nim ujętych z etyką jest bardziej podkreślony
ponieważ odnosi się do aktywności zawodowej, co istotne jest to zawód związany
z pełnieniem bardzo istotnej roli: dostarczanie informacji na użytek społeczny. Zadanie
to niesie za sobą dużą odpowiedzialność, ponieważ dziennikarz, przez swoją działalność,
wpływa na reakcje społeczne, na postrzeganie przez członków społeczności lokalnych,
regionalnych, obywateli państw a wreszcie mieszkańców świata wydarzeń i zjawisk.
Odpowiedzialność jest kwestią moralności, która wiąże się z wolnością podmiotu ludzkiego
do bycia podmiotem moralnym. Roman Ingarden mówi o odpowiedzialności jako
81
o szczególnym przypadku zjawiska etycznego. Analizuje on różne przejawy
odpowiedzialności i zwraca uwagę na dwustronny charakter tego zjawiska,
tj.: odpowiedzialność za czyn i za efekt. Odpowiadać można wiec za czyn lub za jego rezultat,
lub za obydwa razem [Fiut, Ignacy, S. [Dok. elektr.](1998). O odpowiedzialności etycznej
dziennikarzy. http://www.zb.eco.pl/bzb/31.etyka.htm [odczyt: 2004.04.29]. Wydaje siÄ™,
iż w przypadku dziennikarstwa odpowiedzialność za czyn i za efekt tego czynu jest
odpowiedzialnością najczęściej spotykaną.
Deontologiczne kodeksy dziennikarskie, w odróżnieniu od netykiet, które zabraniają
określonych zachowań i praktyk pod przymusem kary nie precyzując jej, wskazują
na konkretne sankcje jakim podlegają osoby, które dopuszczają się naruszeń. Kary te są bądz
określone dokładnie jak to miało miejsce w przypadku DKO Stowarzyszenia Dziennikarzy
Rzeczypospolitej Polskiej z 1991 roku, bądz określony jest ich rodzaj, natomiast ich wymiar
zostaje w gestii właściwego sądu. Netykiety natomiast ograniczają się jedynie do wskazania,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]