Melanie Milburne Pisarka i milioner

Odnośniki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Od razu wiedziałem, że to coś dla ciebie. Wyjął
z kieszeni niewielki notes w skórzanej oprawie
i wziął czek z ręki Emily. Niezle mruknął,
przyjrzawszy się sumie, którą wpisała. Mój brat
drogo płaci za przywilej korzystania z twoich nie-
wątpliwych trzeba przyznać wdzięków. %7łałuję,
że sam wcześniej nie spróbowałem.
Emily drgnęła, kiedy zmierzył ją zimnym spoj-
rzeniem.
Ale, jak to się mówi, nigdy nie jest za pózno na
drobny prezent. Zrobił krok do przodu i złapał ją
za ramię.
Wyrwała się jakimś cudem, ale w panice po-
tknęła się o niski stoliczek do kawy i wylądowałana
podłodze. I wtedy zobaczyła, że Danny zatoczył się
PISARKA I MILIONER 151
i jęknął z bólu, bo pięść Damiana wylądowała
dokładnie na wysokości jego splotu słonecznego.
Reszty bójki nie widziała. Siedziała z zaciśnięty-
mi oczami, modląc się w duchu, żeby nic nie stało
się Damianowi.
Słyszała jedynie suche uderzenia i ciężkie od-
dechy zmagających się mężczyzn.
Już go tu nie ma, Emily. Jesteś bezpieczna
usłyszała w końcu jego głos.
Powoli otworzyła oczy. Przed nią stał Damian
rozczochrany i w podartej koszuli. Miał spuch-
nięte oko i rozciętą wargę, ale poza tym był cały.
Mam jej dziennik trzęsącą się ręką podała
mu notatnik.
Widzę. Podniósł Emily i przycisnął do sie-
bie, choć za mocno. Chciałbym cię pocałować, ale
nie mogę. Dzisiaj wolę lód.
Damian szepnęła z twarzą wtuloną w jego
pierś. Muszę ci coś powiedzieć.
Nie musisz. Słyszałem wszystko. Kiedy zoba-
czyłem przed domem samochód Danny ego, po-
stanowiłem wejść tylnymi drzwiami, żeby was pod-
słuchać. Przepraszam, Emily. Czy możesz mi wyba-
czyć? Traktowałem cię naprawdę podle. To z za-
zdrości. Sam nie wiem, kiedy cię pokochałem.
Każdego dnia przekonywałem się, jaka jesteś, ale
wmawiałem sobie, że to nieprawda. Przecież mnie
nie znosiłaś. %7ładen zakochany mężczyzna tego nie
wytrzyma.
Czy... czy jesteś zły z powodu dziecka? za-
152 MELANIE MILBURNE
pytała cicho. Uwierz mi, że tego nie planowałam.
Od miesięcy nie brałam pigułek, bo... bo ich nie
potrzebowałam. Przepraszam.
Ciii. Położył palec na jej ustach. To moja
wina. Biorąc na siebie całą odpowiedzialność, pro-
szę cię teraz oficjalnie, żebyś była moją żoną nie
przez sześć tygodni ani sześć lat, ale przez sześć-
dziesiąt sześć lat. Albo dłużej. Co ty na to?
Nie musisz tego robić. Dam sobie radę sama.
Emily, wiem, że nic nie muszę. Ja tego chcę.
Tylko powiedz, że choć trochę mnie potrzebujesz.
Spojrzała na niego rozpromieniona.
Bardzo cię potrzebuję. Kocham cię, Damianie. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

angamoss.xlx.pl